بازگشت
امید واپسین
عبدالو کیل کوچی عبدالو کیل کوچی

خوش آندمی که از فضا ، بدر شود غبارها

طلوع صبح بر دمد ، زدشت و کوهسا رها

شب سیه صحر شود ، هوای  تازه  برشود

هوای  صاف و نیلگون ، وسبزیی  بهارها

خوشا به کوی روزنی ، همیشه  تابد آفتاب

زمین  زمردین شود ، زموج سبزه زار ها                                                     

کبوتران  نوا  دهند ، پیام صلح  و  دوستی

صدای  بلبلان  رسد ، زسوی لاله  زار ها

رها شوند لاله ها ، ز دست  رهزن   چمن

شود  غزاله  ایمن  از، شرارت  شکار ها

شبان رمه درامان ، شودزگرگ وکرگسان

چمن تهی شود هم از، وجود کفچه مار ها

خوش آندمی بسر رسد ، عزا وماتم وغمی

نباشد  اشک وشیونی ، به کوچه ومزار ها

شکسته باد دست آن ، کزو شکسته شد دلی

زبون  شود  زمانه ی ، ستم  ازین دیار ها   

بیا  که  همسفر شویم ، براه  پاک   آن دیار

که چشم  دوستان بسوی ،  ما و انتظار ها

بیا که تا سرآید این ، زمان غربت  و فراق

که رنج  دوریی  وطن ، بدل کند شرار ها 

بیا که وقت  میرود ، مده زدست همر هان

که  تکروی حیات را ،  کشد سوی قمارها   

کناره رفتن ایجوان، نه راه صلح دوستیست

خوشا به آنکه  آید  از،  کناره  بر  کنار ها

گذشته گان و شهیدان ، روان شان  شاد  باد

خجسته باد  نامشان ،  به  دور روز گار ها

غم   یم   گذشته  را ، تو با گذشته  ها سپار

که  ناید  آب جو  دوباره سوی   جویبار ها

بیا که  همصدا  شویم ، زکینه دل رها کنیم

که وقت صلح دوستیست،نه برهه ی نوارها      

بیا بکار این وطن ،  نمونه  ی  عمل  شویم

 وطن نمیشود وطن ، به حرف وبر شعارها 

به  یک  صدای مردمی ، هزار میرسید دی

نگر  کنون  نمی رسد ، یکی زصد هزارها

میان آتش  نفاق ، کجاست رسم باز خواست

 مگر که نسل  نو کند ، یکی یکی شما ر ها

زمانه  داوری  کند ، بری زهر ملا حظا ت

به  پیش  چشم ها  شود ، زکرده ها قطار ها

 سرود  فتح   بر   زبان  و خنده باد   برلبان

مبا د اشک  و گریه ی ،  بچشم  اشکبار ها

امید مردمان ما ،  بکار  وبار ما  و توست

بیا  که   متحد   شویم ،  بوعده  و قرار ها


February 23rd, 2011


  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.
 
بازگشت
شعر،ادب و عرفان